Het weekend

Weer een maandagmorgen met veel regen dus tijd voor een verhaaltje. Mijn onderzoek is aardig op gang hier. Afgelopen week kennisgemaakt met mijn vertaler Yechale, leuke meid (23), de eerste vrouw die ik hier vlot en goed engels hoor praten. Ik blijk haar al eerder hebben ontmoet, vorige week op de conferentie van evangelical churches hier in Arba Minch. Ze is bekend bij een aantal van onze staff, en inderdaad prima om mee te werken. Ze blijkt ook nog te voetballen en training te geven in Compassion projecten hier... lucky me. Gister al ff wezen kijken bij een wedstrijd tussen 2 van die projectteams. Het is echt waar, de kids rennen hier in de volle zon en geen druppel zweet! (Ik heb mijn hardloopschoenen hier alleen nog voor wandelen gebruikt, ik vind het zelfs 6hr sochtends te warm voor serieuze sport).

De eerste interviews met vertaling is wennen, maar we evalueren goed, ik leg uit wat ik met mijn onderzoek wil, zij helpt goed met vertaling en interpretatie... ik heb er vertrouwen in. Zaterdag heb ik een relaxte thuis-werk-dag gehad, opruimen, kleren wassen, lezen in de zon, muziek luisteren.

De zondagen zijn ook fijn hier. Gisteren voor de tweede keer Kale Heywet (levend woord) Church meegemaakt (de moederkerk met ruim 1000 leden, en er zijn nog 6 kleinere gemeenten in Arba Minch area). Acht uur in de morgen begint het programma, met het eerste uur voornamelijk gebed en zang. Zingen gebeurt hier veel acapella, na inzet van de programma-leider. De geluidinstallatie wordt hier goed gebruikt, dus het enthousiasme in gebed en prediking schalt naar buiten. Misschien om de Orthodoxe kerk hier tegenwicht te geven, die hoor ik hier elke morgen vanaf 6hr oproepen voor gebed. Tijdens het eerste uur stroomt de kerk vervolgens vol. Na gebed zingen we een aantal liederen in Amhaars onder leiding van de zangers en keyboard. Vervolgens treedt 1 van de 5 koren op, en zingen mooie liederen in Amhaars en Gamunya (eerste lokale taal). Dan is het tijd voor prediking. Vandaag gaat het over de herhaalde oproep om heilig te zijn en leven, onder andere uit 1 Pet. 1. Ik zit deze keer bij Markus en Sylvia (2 Duitsers) om de vertaling mee te maken.



Na de prediking is het inmiddels 3,5 uur later. Vandaag wordt pastoor Samuel geinstalleerd, en na een woord van de kerkleiders en zijn belofte, bidden we de nieuwe voorganger Gods zegen toe. Bijzonder. Als laatste vieren we Avondmaal (3/4 van de mensen gaat naar huis, het is ook wel een lange zit...). De symbolen voor Jezus’ lichaam en bloed zijn hier enset (soort brood gemaakt van de ‘false banana plant’) en een honingdrankje. Ik heb inmiddels ontdekt dat protestanten hier absoluut geen alcohol drinken, dit lijkt dus ook niet op wijn..

(rechts staat het koor)

Een lange zit, maar mooie ontmoeting op de zondag. De middag bestaat verder uit lunch in de stad, een dramavoostelling door christian student fellowship van Arba Minch University in dezelfde kerk als de ochtend en de voetbalwedstrijd van Compassion. Voor 6 birr (30 ct) wordt ik savonds met de minitaxi weer thuisgebracht... week zes in Ethiopie is begonnen.

Crocodiles

Naast collega is Tamene ook mijn personal guide door de stad (voornamelijk de eerste week, ik ken de asfaltwegen inmiddels). Afgelopen zaterdag zijn we met de motor naar de crocodile ranch geweest. Krokodillen eieren worden verzameld bij Lake Chamo en in de ranch worden 3-5 jarige krokodillen geslacht, voor de export van vlees en huid. Uiteraard heb ik wel eens een krokodil gezien, maar zoveel bij mekaar, en voor de slacht...is best indrukwekkend, ook al zijn ze niet zo groot als de 21-jarigen (3-4 meter) of de 60-jarigen in het meer (6 meter).

Elektriciteit?

Na een powercut van bijna 24 uur hebben we sinds vanmorgen weer stroom. Dit keer was de hele stad de pineut, dus geen elektrische apparaten beschikbaar. Ik begin eraan te wennen.... Ik heb een grote koelkast, maar zonder stroom geen functie, dus kleine hoeveelheid eten inkopen van de minimarkt om de hoek. Elke dag vanaf 11hr in de middag (17hr) tot halverwege de avond zijn daar tomaten, eieren, bonen, bananen, aardappels, avocado’s, knoflooktenen en pepers. Mijn gurabet (buurman Moli) weet niet anders dan koken op de grond en bij kaarslicht, dus langzaam imiteer ik de ethiopische keuken. Tot nu toe zie ik voornamelijk vrouwen/meisjes in de keuken dus leuk dat hij zich ook aan koken waagt. Dat vindt hij ook!



De manier van eten is ook interessant hier, dat gebeurt namelijk zonder bestek. Onder en naast het eten ligt meestal injera (een soort zure pannekoek), ook wel brood, wat als bestek fungeert. Elke maaltijd begint en eindigt dus altijd met handen wassen!

Gisteravond werd ik uitgenodigd door Moli om bij de andere buren voetbal te kijken, altans een poging. Hun huis is wèl aangesloten op een generator, dus daar was nog licht, maar de hele stad zat verder zonder stroom, dus ook geen uitzending op Ethiop TV. Verder een hele gezellige avond en later op de avond eten we bij kaarslicht (na waarschuwing-signaal gaat ook de generator uit) samen van 1 groot bord injera, met pasta, goat meat en groenten. Ze zijn net ouders van een überschattige tweeling geworden, en ik ben getuige dat ze net die ochtend zijn besneden. Hier onder protestanten net zo normaal als de powercut....

eerste week Arba Minch

Het is maandagmorgen en het schema was, 08hr gezamenlijk beginnen met bijbelstudie en gebed, en vervolgens aan het werk. Maar..... het regent sinds 6 uur vanmorgen katten en honden dus mijn collega die me op zou komen halen is nog nergens te bekennen. Ik bel wat rond en plan B is, wachten tot het stopt met regenen. Aan de grijze lucht te zien kan dat nog wel even duren. De afgelopen dagen regende het voornamelijk snachts, maar nu voel ik me toch echt beperkt door de weersomstandigheden. De eerste halve kilometer moet ik namelijk door over onverharde, kletsnatgeregende wegen lopen. Ik blijf ook binnen! Dat geeft me de mogelijkheid om eindelijk wat op papier te zetten.

Ik vermaak me hier trouwens prima in Arba Minch! Vorige week voor het eerst 2 dagen op kantoor geweest en mijn collega’s leren kennen. De staff van Medan ACTS (het HIV programma waar ik voor werk) bestaat uit 12 mensen, en net als hen heb ik daar mijn eigen office, goed geregeld. Zonder internet, dat wel, maar met 1 stopcontact die prima werkt als er geen powercut is. Er is in Ethiopie niet genoeg stroom voor iedereen dus af en toe een paar uur zonder stroom is heel normaal.... Ik heb gisteren kaarsen gekocht voor in huis!

Na de eerste week overal en nergens te hebben geslapen heb ik nu mijn eigen stek, in guesthouse van de Mekane Yesus Church. Het is meer house dan guest, want ik heb 3 kamers, woonkamer en keuken, meer dan genoeg ruimte dus voor allerhande insecten. Vanaf de veranda aan de voorkant heb ik uitzicht over Arba Minch en Lake Abaya, erg mooi!


Naast collega’s die me hier goed opweg helpen heb ik hier twee buren die alle tijd schijnen te hebben. Iedereen is bereid niet een, maar twee mijl mee te lopen, naar de markt, internetcafe, of zomaar een rondleiding door de stad. Een blanke in Arba Minch blijkt nogal een bezienswaardigheid, maar ik heb ook genoeg te zien op straat. In Addis Abeba viel het me al op, heel veel mannen lopen hier hand-in-hand of pink-in-pink; goede vrienden die graag samen lopen, leuk om te zien.

Net als in de hoofdstad is hier ook zowat geen fiets te bekennen, dat had ik niet verwacht. Een aantal hoofdstraten in de stad zijn geasfalteerd, maar men loopt voornamelijk op de plaats waar in Nederland de fietspaden zijn. Er wordt hier veel (en langzaam, vanwege de gemiddeld 25 graden) gelopen. Verder uiteraard auto’s,busjes en minitaxi’s. Tussendoor oefen ik mijn Amhaars, voor veel Ethiopiers de tweede taal naast hun stamtaal, met een boekje ‘amharic for foreign beginners’. Het is leuk om elke dag weer nieuwe woorden te leren en mensen verbaasd te zien kijken als ik netjes mee doe met salaam, ciao en i’nae tinish amarigna i’nagerallehu (ik spreek een beetje Amhaars).

Oja, als echte Ethiopier moet ik me nog wagen aan raw meat, maar dat laat ik nog maar even.



Vanwege wat darmproblemen (again!) gisteren toch maar naar het ziekenhuis en met medicijnen gaat het vandaag al weer wat beter. Geen 15 toiletbezoeken per dag meer...Ciao

Plannen maken

en kijken of dit een beetje werkt..